Σε μια κατάμεστη αίθουσα στο Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟS στην Θεσσαλονίκη έγινε την 1η Φεβρουαρίου 2018 η δεύτερη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου «Το Δώρο» της Κατερίνας Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικού, Εκπαιδεύτριας Σκύλων και Δημιουργού της ομάδας Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων (Ζω.Ε.Σ.), που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Welldone.

Για άλλη μια φορά τα συναισθήματα ξεχείλισαν από την ψυχή και οι προσκεκλημένοι ομιλητές προσέγγισαν με μοναδικό τρόπο και από διαφορετικές οπτικές γωνίες με βάση τα δικά τους βιώματα και την επαγγελματική τους ιδιότητα τα βαθιά νοήματα που περνάει μέσα από την ιστορία της πρωταγωνίστριας του, της Διώνης, όπως η ισότητα, ο σεβασμός στο διαφορετικό, η ευγνωμοσύνη, η βία, η κακοποίηση, η συγχώρεση, ο διαρκής αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο για όλα τα πλάσματα του πλανήτη.

Διώνη: «Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει σκύλος για να νιώσει όπως εμείς,
κι εμείς να γίνουμε άνθρωποι για να κατανοήσουμε τι είναι εκείνο
που σου στερούν κάποιοι και σου χαρίζουν όλοι εκείνοι
που ανακαλύπτουν διαμάντια εκεί που όλοι οι υπόλοιποι βλέπουν σκουπίδια»

Στην παρουσίαση δεν θα μπορούσε να λείπει η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Διώνη, που μας μιλά και μας αφηγείται τη ζωή της που μοιάζει με παραμύθι, αλλά δεν είναι! Το σημάδι από την μαχαιριά στο λαιμό της μαρτυρεί την μάχη που έδωσε με τους δράκους της κοινωνίας μας που ζουν ανάμεσα μας, τους οποίους νίκησε με ψηλά το κεφάλι, με ήθος και αξιοπρέπεια! Πέρασε τις δοκιμασίες που είχαν προοριστεί για εκείνην και παρέα με μια νεράιδα και δύο βοηθούς αποφάσισε να γράψει ιστορία. Μετά από έξι χρόνια από τη διάσωσή της από την Κατερίνα Παπαποστόλου και την επαφή της με παραπάνω από 45.000 μαθητές, η Διώνη, που δημιούργησε τις Ζω.Ε.Σ. (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή της.

«Το Δώρο» είναι ένα βιβλίο για κάθε αδέσποτο σκύλο που πλέον έχει φωνή και δεν φοβάται να μιλήσει για όσα βιώνει. Ένα βιβλίο ενσυναίσθησης. Μια μαγική αλλά αληθινή ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, της θέλησης και της καλοσύνης. Όταν υπάρχει κάτι τόσο δυνατό να μας ενώνει δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα να μας χωρίζει! Και αυτό είναι ο αγώνας για τα δικαιώματα αυτών των τόσο βασανισμένων ψυχών. Να γίνουμε η φωνή τους! Αυτό θέλει και η Διώνη!

Κώστας Μπλιάτκας: «Αυτό το βιβλίο απευθύνεται στις αισθήσεις
και σ’ αυτήν την ακατάλυτη σχέση που αποκτά ο άνθρωπος και ο σκύλος»

Ο Κώστας Μπλιάτκας, δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο οποίος συντόνισε την παρουσίαση, ανέφερε ότι το βιβλίο εκδίδεται σε μια συγκυρία, στην οποία η φιλοζωία περνάει άνθιση στην χώρα μας, όπως και η κακοποίηση των ζώων, και χρειάζεται να τονωθεί ο διάλογος για την φιλοζωία.

Αυτό το βιβλίο, επεσήμανε ο κ. Μπλιάτκας, απευθύνεται στις αισθήσεις και σ’ αυτήν την ακατάλυτη σχέση που αποκτά ο άνθρωπος και ο σκύλος, και στέλνει το μήνυμα ότι ποτέ δεν είναι αργά να μπει κανείς στον κόσμο της φιλοζωίας, της συνεργασίας, της ισότιμης σχέσης, στην οποία προσερχόμαστε εμείς και η εκάστοτε «Διώνη» από διαφορετικές αφετηρίες. Η καλύτερη εκδοχή αυτής της σχέσης, τόνισε ο κ. Μπλιάτκας, είναι η Διώνη που ξέρει να συγχωρεί, που ξέρει να δείχνει ευγνωμοσύνη και προσέρχεται χωρίς πίσω σκέψεις.

Μαριάννα Καλαϊτζή: «Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα ότι δεν είμαι μόνη
μέσα σε έναν κόσμο που θέλω να τον κάνω καλύτερο για όλα τα πλάσματα»

Η Μαριάννα Καλαϊτζή, ραδιοφωνική παραγωγός και ηθοποιός, η οποία διάβασε αποσπάσματα του βιβλίου που προκάλεσαν έντονα συναισθήματα στους παραβρισκόμενους, ανέφερε με ιδιαίτερη συγκίνηση: «Χαίρομαι να γνωρίζω άτομα σαν την Κατερίνα Παπαποστόλου γιατί μου δείχνει ότι δεν είμαι μόνη μέσα σε έναν κόσμο που θέλω να τον κάνω καλύτερο για όλα τα πλάσματα».

Η Έφη Καραγιάννη, δημοσιογράφος και Σύμβουλος Στρατηγικής Επικοινωνίας, στην ομιλία της ανέφερε ότι η Κατερίνα Παπαποστόλου δεν αγαπά μόνο τα ζώα, αλλά όλα τα πλάσματα που έχουν ανάγκη, κι έχει ανεξάντλητα ψυχικά αποθέματα και απίστευτη δύναμη. Αυτός ο απίθανός και ανυπέρβλητος συνδυασμός, συνέχισε, την κάνει να μπαίνει στα σχολεία και να προσπαθεί να προετοιμάσει την επόμενη γενιά και παράλληλα να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη. «Στο πρόσωπο της Διώνης καθρεφτίζονται όλα τα αδέσποτα και στο πρόσωπο της Κατερίνας βρήκαν φωνή για τα δικαιώματα τους οι τετράποδοι φίλοι μας.

Έφη Καραγιάννη : «Το Δώρο είναι αφιερωμένο
σε όλους τους αδέσποτους αγγέλους
που χάνουν την μάχη καθημερινά, αλλά και σε όλους τους μικρούς ήρωες που στέκονται δίπλα τους»

Η γεννημένη νικήτρια Διώνη στις 6 Σεπτεμβρίου 2011 βρέθηκε αιμόφυρτη και μαχαιρωμένη στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, κι ενώ κάποιοι άλλοι θα την ξέγραφαν, η Κατερίνα την επανέφερε κυριολεκτικά στην ζωή. «Το Δώρο» πρέπει να αφιερωθεί σε όλους τους αδέσποτους αγγέλους που χάνουν την μάχη καθημερινά, αλλά και σε όλους τους μικρούς ήρωες που στέκονται δίπλα τους διασφαλίζοντάς τους το δικαίωμα στην ζωή και στην ευζωία. Αποτελεί μια απόλυτη ειλικρινής μαρτυρία για όσα αυτές οι δύο ψυχές, η Διώνη και η Κατερίνα, φοβήθηκαν, πολέμησαν και κατέκτησαν» επεσήμανε η Έφη Καραγιάννη.

Στην συνέχεια τον λόγο πήρε εμφανώς συγκινημένος ο Δημοσθένης Μουμιάδης, Συμπεριφοριστής – εκπαιδευτής σκύλων, ο οποίος με την επιστημονική του γνώση βοήθησε να διασωθεί ψυχικά η Διώνη και να νικηθούν οι φοβίες που της δημιούργησε ο παραλίγο δολοφόνος της. «Η υιοθεσία ενός αδέσποτου σκύλου είναι μεν μια πράξη αγάπης, αλλά ένας δρόμος δύσκολος, ειδικά εάν δεν γνωρίζεις τι έχει υποστεί ο ψυχικός του κόσμος. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, ψυχικά αποθέματα και γνώση.

Δημοσθένης Μουμιάδης: «Η Κατερίνα και η Διώνη δείχνουν στον κόσμο γύρω τους ότι η αγάπη όλα τα μπορεί.
Η δική τους εμπειρία μπορεί να εμπνεύσει και να βοηθήσει πολλούς»

Να αφιερώσεις χρόνο και να ασχοληθείς σοβαρά με αυτό το πλάσμα που υιοθέτησες. Κι αυτό έκανε η Κατερίνα και η Διώνη. Και τα κατάφεραν! Η Κατερίνα μέσα από αυτή την ιστορία, δίνει και πάρα πολλά στοιχεία εκπαιδευτικού συμπεριφοριστικού χαρακτήρα, δηλαδή το πώς να συμπεριφερόμαστε σ’ έναν σκύλο ώστε να τον βοηθήσουμε να γίνει καλύτερος» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Δημοσθένης Μουμιάδης.

Η Ευδοκία Νικολαΐδου ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις έννοιες και τα μηνύματα που περνάει μέσα από τις σελίδες του «Το Δώρο» όπως η ισότητα όλων των πλασμάτων που ζουν στον πλανήτη μας, ο σεβασμός, ο αγώνας για μια ζωή ελεύθερη και δίκαιη, η μαχητικότητα, ο ακτιβισμός, το ήθος, η αξιοπρέπεια, η βία, η κακοποίηση, η ευγνωμοσύνη, η εγκατάλειψη, η απόρριψη, η ενσυναίσθηση, η απώλεια, ο θρήνος, η ανάληψη ευθυνών, τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και η συχώρεση.

Ευδοκία Νικολαΐδου: «Η μαχαιριά που δέχθηκε η Διώνη,
η μαχαιριά αυτού του βιβλίου, σε τσακίσει
όταν βλέπεις την βία που δέχθηκε ένα τέτοιο πλάσμα»

Ειδικότερα η Ευδοκία Νικολαΐδου επεσήμανε: «Χρησιμοποιώντας «Το Δώρο» ως τίτλο αυτού του βιβλίου, θα έλεγα ότι γενικότερα δώρο είναι η επαφή με τα ζώα, κάθε είδους ζώα, που υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη. Παίρνοντας το βιβλίο στα χέρια μου και ξεκινώντας να το διαβάζω, από τις πρώτες κιόλας σειρές, άρχισα να χάνομαι στα συναισθήματα που ξεχειλίζουνε, αλλά και από όλες τις έννοιες και τα μηνύματα που μπορεί να βρει κάποιος μέσα σε αυτό κατά τα άλλα πολύ σύντομο βιβλίο.

Αυτό που επικρατεί σε όλο το βιβλίο είναι η ισότητα. Όλα τα πλάσματα είναι ίσα και έχουν τα ίδια δικαιώματα σε αυτόν τον πλανήτη. Από τις πρώτες σειρές φαίνεται ότι μας βάζει εκεί που μεγάλωσε και γεννήθηκε η Διώνη σε αυτό το μεγαλείο που ονομάζεται φύση. Που όσο το σεβόμαστε τόσο μπορεί να μας σεβαστεί και εκείνο. Ένα ιδανικό, άνθρωποι και ζώα να είναι ενωμένοι. Ο σεβασμός επικρατεί πάρα πολύ μέσα από την γραφή της Κατερίνας, αλλά και μέσα από την οπτική της Διώνης.

Την ιστορία της Διώνης ζωντάνεψε στην αίθουσα η Μαριάννα Τάντου,
ηθοποιός και δημιουργός της Καλλιτεχνικής ομάδας YupiYaya

Αγώνας για ιδανικά, στόχοι, όνειρα, μαχητικότητα. Πάλη για μια ζωή δίκαιη, για μια ζωή ελεύθερη, για τα δικαιώματα, μια συνεχής πάλη που φαίνεται και από τις δύο πρωταγωνίστριες αυτού του βιβλίου και από την Διώνη και από την πλευρά της Κατερίνας. Υπομονή, επιμονή, διεκδίκηση. Τι μπορούμε να καταφέρουμε σε αυτή την ζωή, αν δεν πιστέψουμε στα δικά μας όνειρα, στα δικά μας θέλω, και αυτό φαίνεται συνεχώς να προσπαθεί να το κάνει μέσα από αυτή την διαδρομή της στην ζωή η Διώνη. Αυτό της έμαθε η γιαγιά της, αυτό της δίδαξε όταν ξεκίνησε την δική της πορεία σε αυτή την πόλη, προκειμένου να μπορέσει να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα.

Ανάληψη ευθυνών. Όταν αναλαμβάνουμε να έχουμε και να φροντίσουμε ένα τέτοιο πλάσμα χρειάζεται να είμαστε υπεύθυνοι, να αναλάβουμε ευθύνες. Θίγεται το θέμα της υιοθεσίας. Το να πάρουμε και να αποκτήσουμε ένα ζώο, να έχουμε την φροντίδα του, να έχουμε την έγνοιά του. Ακτιβισμός. Ήθος και αξιοπρέπεια. Μου έκανε πάρα πολύ εντύπωση η περιγραφή της Κατερίνας μέσα από τα μάτια όμως της Διώνης, το γεγονός ότι παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο πέρασμά της, δεν το έβαλε κάτω και είχε συνεχώς το κεφάλι ψηλά με αξιοπρέπεια και πολύ ήθος.

Ένα πολύ ζεστό κοινό έζησε με όλες του τις αισθήσεις
μια ξεχωριστή παρουσίαση

Ευγνωμοσύνη. Συγχώρεση. Εκεί ήταν ένα σημείο στο οποίο μπορώ να πω ότι καθώς το διάβαζα υποκλίθηκα και το βλέπουμε πολύ συχνά να επικρατεί σε αυτά τα πλάσματα κάτι το οποίο το βλέπουμε πολύ σπάνια σε εμάς τους ανθρώπους. Θα χρησιμοποιήσω δύο – τρεις σειρές μέσα από το βιβλίο που βγαίνει αυτή η συγχώρεση. Αναφέρει η Διώνη: «Δεν ήθελα να τους διώξω, δεν ήθελα να τους εκδικηθώ. Για εκείνην και μόνο την ελάχιστη πιθανότητα πως δεν ήξεραν με ποιον τρόπο να αγαπούν. Ήθελα να τους κρατήσω κοντά μου ώστε να μάθουν».

Τι μεγαλείο αν μπορούσαμε και εμείς οι ίδιοι άνθρωποι να μπορούμε να σκύψουμε με αγάπη σε αυτούς που μπορεί να μας πλήγωσαν ενίοτε και να δούμε πόσο πληγωμένοι είναι και οι ίδιοι και να μπορέσουμε να τους συγχωρέσουμε και να τους δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Ενσυναίσθηση. Ήδη στον δικό μου κλάδο τον χρησιμοποιούμε πάρα πολύ αυτόν τον όρο και είναι αυτό το κομμάτι που όταν ο ένας μπορεί και μπαίνει στην θέση του άλλου για να μπορέσει να τον καταλάβει, να τον κατανοήσει, να τον συμπονέσει.

Το σημάδι από την μαχαιριά στο λαιμό της Διώνης μαρτυρεί
την μάχη που έδωσε με τους δράκους της κοινωνίας μας,
τους οποίους νίκησε με ψηλά το κεφάλι

Βία και κακοποίηση. Δυστυχώς εκείνη η μαχαιριά που δέχθηκε η Διώνη, η μαχαιριά αυτού του βιβλίου, που όντως μπορεί να τσακίσει κάποιον φιλόζωο όταν βλέπει την βία που δέχθηκε ένα τέτοιο πλάσμα. Εγκατάλειψη, απόρριψη. Συνεχώς ζητάει να βρει μια ενδεχόμενη μητέρα, μια ενδεχόμενη αγκαλιά, μια αγάπη. Η απώλεια και ο θρήνος. Ένα άλλο σημαντικό μήνυμα που μας περνάει αυτό το βιβλίο είναι η απώλεια που συναντάμε όχι μόνο στο απόσπασμα που μιλάει για τον χαμό μιας ψυχή, αλλά και όταν η Διώνη χρειάστηκε να αποχωριστεί όντας κουτάβι ακόμα την μητέρα της. Όταν χρειάστηκε να αφήσει τον δικό της τόπο και να μετοικίσει σε μια αφιλόξενη πόλη. Όλα αυτά είναι απώλειες που μπορεί να μας κοστίζουνε. Το θέμα είναι πώς στεκόμαστε απέναντι σε αυτές τις απώλειες. Η Διώνη φαίνεται να έδειξε μεγάλη δύναμη.

Στερεότυπα και προκατάληψη. Πάλι χρησιμοποιώ ένα κομμάτι μέσα από το βιβλίο «Είναι γραφικοί οι φιλόζωοι όταν παιδιά πεθαίνουν». Δεν έχει σημασία σε ποια κατεύθυνση στρέφεται η αγάπη του καθενός. Είναι Αγάπη και δεν χρειάζεται να είναι στραμμένη συγκεκριμένα προς κάτι. Ούτε το ένα αναιρεί το άλλο. Το ότι κάποιοι αγαπούν τα ζώα δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάνε τους ανθρώπους».

Μάκης Ρουσομάνης: «Το βιβλίο ξεχειλίζει από συναισθήματα
κι αυτό εμένα με έκανε να παραδοθώ»

Ο συγγραφέας Μάκης Ρουσομάνης, ο οποίος επέλεξε να διαβάσει κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου, ανέφερε: «Αυτό που ένιωσα ως αναγνώστης και όχι ως συγγραφέας, ήταν ότι είδα ένα κείμενο μιας νέας γυναίκας που καταπιάνεται με την συγγραφή, που ξεχειλίζει από συναισθήματα και αυτό εμένα με έκανε να παραδοθώ».

Ο εκδότης του βιβλίου Βασίλης Γουλιέλμος στην σύντομη ομιλία του επεσήμανε: «Εγώ με την Κατερίνα ξεκινήσαμε από τελείως διαφορετικές αφετηρίες. Η εταιρεία Well Done εδώ και 20 χρόνια εξειδικεύεται στην κλαδική αγορά δηλαδή την αγορά των προϊόντων και των αξεσουάρ για ζώα συντροφιάς. Οι δρόμοι μας ήταν παράλληλοι. Μέχρι την στιγμή που η Κατερίνα μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ήθελε να συμμετάσχει σ’ ένα από τα φεστιβάλ που διοργανώνει η εταιρεία μου. Γνωριστήκαμε και κάναμε πάρα πολλές συζητήσεις.

Βασίλης Γουλιέλμος: «Η Κατερίνα και η Διώνη μας επηρεάζουν θετικά»

Δεν συμφωνούσαμε σε όλα. Μπορεί ακόμα να μην συμφωνούμε σε πάρα πολλά. Το θετικό είναι ότι μέσα από αυτές τις συζητήσεις προκύψαν θετικά πράγματα. Εγώ και η ομάδα μου αλλάξαμε πια τον τρόπο με τον οποίον διοργανώνουμε τις εκθέσεις για τα ζώα συντροφιάς. Άρα νομίζουμε ότι η Κατερίνα και η Διώνη μας επηρεάζουν θετικά. Έτσι λοιπόν μέσα από τις διαφωνίες και τις συζητήσεις προέκυψε και το βιβλίο «Το Δώρο». Εμείς σαν εταιρεία δεν είχαμε ασχοληθεί μέχρι εκείνη την στιγμή με τις εκδόσεις βιβλίων. Εκδίδουμε περιοδικά αλλά δεν εκδώσαμε ποτέ ένα εξειδικευμένο βιβλίο οπότε για μένα ήταν μια πρόκληση».

Η Αλεξάνδρα Λαπουρίδου, Διευθύντρια του κολλεγίου «ΔΕΛΑΣΑΛ» ανέφερε: «Γνώρισα την Κατερίνα πριν πάρα πολλά χρόνια στο κολλέγιο ΔΕΛΑΣΑΛ με την ιδιότητα της δασκάλας. Από την πρώτη στιγμή που συνοδοιπορήσαμε την θαύμασα πάρα πολύ ως άνθρωπο, την παραδέχτηκα με τον χαρακτήρα της και την ακολούθησα στην πρωτοπορία της στην εκπαίδευση. Γιατί με την Κατερίνα πήρε μορφή αυτό που είχα πάντα στη ζωή μου και έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι «Να γίνεις εσύ η αλλαγή που θέλεις στον κόσμο».

Αλεξάνδρα Λαπουρίδου: «Η Κατερίνα με αυτό το βιβλίο μας αποδεικνύει
ότι ο καλύτερος τρόπος για να πεις κάτι είναι να το κάνεις πράξη»

Από την στιγμή που γνώρισα το έργο της, την αγάπη της για τα ζώα, την πίστη στην δύναμη της αλλαγής για ένα καλύτερο μέλλον για όλους, την σεβάστηκα ως παιδαγωγό. Παιδεία δεν είναι μόνο η εκπαίδευση. Ο τρόπος που πλησίαζε τους μαθητές τότε αλλά και κάθε φορά που έρχεται τώρα στο κολλέγιο με την Διώνη και τα άλλα δύο σκυλάκια της, τον Άξελ και τον Πόθο, με έκανε να αισιοδοξώ ότι υπάρχουνε άνθρωποι με Α κεφαλαίο που ξέρουν να μορφώνουν τα παιδιά με το παράδειγμά τους.

Αν θέλεις να αλλάξει κάτι στην κοινωνία, το οποίο πρέπει να ξεκινάει από τα παιδιά που δεν είναι μόνο το μέλλον είναι και το παρόν – και το αξίζουν το παρόν – πρέπει να ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Να υπάρχει αυτή η ανάγκη για αλλαγή. Και αυτή η αλλαγή για την Κατερίνα έγινε βιβλίο, έγινε το δώρο σε όλες τις γενιές που θα μεταδώσει την μαγεία της αγάπης. Η Κατερίνα με αυτό το βιβλίο μας αποδεικνύει ότι ο καλύτερος τρόπος για να πεις κάτι είναι να το κάνεις πράξη. Και η Διώνη εμένα μου έμαθε ότι εκεί που είναι όλα πάρα πολύ απαισιόδοξα, όλα μπορούν να αλλάξουνε».

Δημήτρης Πυρινός: «Το βιβλίο καταφέρνει μέσα από παραμυθένιες προτάσεις
να περάσει σε όλους μας βαθιά νοήματα,
να διαπαιδαγωγήσει και να προάγει την φιλοζωία»

Ο Δημήτρης Πυρινός, Δρ Ιστορίας, Διευθυντής Σχολικής Μονάδας, Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Ημαθίας στην ομιλία του επεσήμανε: «Το Δώρο, η μαγική αυτή αυτοβιογραφία της Διώνης, αποτελεί και ένα δώρο στην ψυχή μου, μετά από 6 χρόνια συνεργασίας με την Κατερίνα στο ίδιο σχολείο. Ως συνάδελφος και προϊστάμενος έδωσα στην Κατερίνα την ευελιξία και την ευχέρεια να ξεφύγει από τους «χοντρούς πέτρινους τοίχους», τα κάγκελα, τις αλυσίδες και τις κλειδαριές ενός τυπικού ελληνικού σχολείου, να ανοίξει τα φτερά τις και να κάνει βιωματικά μαθήματα σε χιλιάδες παιδιά, ενώ συγχρόνως να διδάσκει καθημερινά και να διαπαιδαγωγεί με άρτιο τρόπο τους μαθητές και τις μαθήτριες της τάξης της με τεράστια αποθέματα ικανότητας και αντοχής.

Το βιβλίο προτρέπει τους ανθρώπους να σέβονται τα ζώα και καταφέρνει με ευρηματικότητα στην γραφή μέσα από παραμυθένιες προτάσεις να περάσει στα παιδιά και στους ενήλικες βαθιά νοήματα, να διαπαιδαγωγήσει και εν τέλη να προάγει την φιλοζωία. Είναι η ιστορία ενός σκύλου που αν και κακοποιήθηκε από ανθρώπους βρίσκει την δύναμη να διδάξει σε ανθρώπους. Και όλο αυτό το παραμύθι που διαβάζεται πολύ ευχάριστα μπορεί να διαμορφώσει μια νεολαία που θα έχει μια διαφορετική αντίληψη από αυτή που εμείς μεγαλώσαμε. Η ελπίδα είναι στα παιδιά που έρχονται. Οι γενιές που έρχονται θα αλλάξουν τα πράγματα γι’ αυτό τον λόγο έκανε σπουδαία και σημαντική δουλειά η Κατερίνα μέσα από την βιωματική προσέγγιση του θέματος των σχέσεων μας με τα ζώα. Το βιβλίο με έκανε να αισθανθώ παιδί. Όταν η σχέση δεν βασίζεται στα λόγια, αλλά στις πράξεις και τα συναισθήματα τότε έχει βρεθεί η αλήθεια και ο Θεός».

Γιώργος Ροδινός: «Διαβάζοντας “Το Δώρο” σκέφτηκα ότι αν ζούσε
ο Ντίσνεϊ θα το έκανε σενάριο σε μια καινούργια του ταινία»

Τελευταίος ομιλητής ήταν ο δικηγόρος Γιώργος Ροδινός, ο οποίος ανέφερε ότι τα ξένα και απρόσωπα κείμενα των νόμων δεν βοηθούν την κοινωνία ούτε να προχωρήσει ούτε να βελτιωθεί ούτε εν προκειμένω να προστατέψει τα ζώα. Θα ήταν ευτύχημα, πρόσθεσε, αντί για τους νόμους, να έχει το κάθε σπίτι και ο κάθε άνθρωπος «Το Δώρο» που μας χάρισε η Κατερίνα και η Διώνη. Διαβάζοντας «Το Δώρο» θα μπορούσαμε να προβληματιστούμε μόνοι μας και να μην χρειαζόμαστε την αυστηροποίηση των ποινών και των κυρώσεων που συνήθως φέρνει ένας καινούργιος νόμος επειδή διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει κάποια αλλαγή στην κοινωνία. Το βιβλίο αυτό, ανέφερε, είναι ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για όλους μας που θα μας βοηθήσει να αλλάξουμε κάποια πράγματα στην σκέψη και τον τρόπο ζωής μας.

«Διαβάζοντας “Το Δώρο” σκέφτηκα ότι αν ζούσε ο Ντίσνεϊ θα το έκανε σενάριο σε μια καινούργια του ταινία. Προτρέπω να διαβάσετε όλοι το βιβλίο. Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και τους φίλους σας» ανέφερε ο Γιώργος Ροδινός, προτείνοντας «Το Δώρο» να μπει στα δημοτικά σχολεία αν όχι σαν εκπαιδευτικό βιβλίο που θα διδάσκεται με λεπτομέρειες, αλλά έστω σαν μια πρώτη ανάγνωση σε όλους τους μαθητές μικρότερης και μεγαλύτερης ηλικίας.

Κατερίνα Παπαποστόλου: «Το Δώρο είναι ένα βιβλίο ενσυναίσθησης
που χρειάζεται να γίνεις σκύλος και να ταξιδέψεις μαζί του
βλέποντας μέσα από τα μάτια του και νιώθοντας όπως εκείνος»

Η Κατερίνα Παπαποστόλου που δεν άφησε στιγμή από κοντά της την Διώνη, αφού ευχαρίστησε μέσα από την καρδιά της όλους τους ομιλητές, ανέφερε ότι το βιβλίο «Το Δώρο» διαμορφώνει συνειδήσεις και σχέσεις χωρίς μάσκες. «Όσο περνάει από το χέρι μου, είμαι γερή και στέκομαι στα πόδια μου για να διδάξω, κανένα ελληνικό σχολείο δεν θα γεννήσει άλλον δολοφόνο» ανέφερε η Κατερίνα Παπαποστόλου.

Το βιβλίο «Το Δώρο» μπορείτε να το αποκτήσετε με ηλεκτρονική παραγγελία από τα site www.welldone.com.gr & www.zwes.gr, από τα βιβλιοπωλεία Ιανός στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Μέρος των εσόδων του βιβλίου θα διατίθεται στην φροντίδα αδέσποτων ζώων.

Στιγμιότυπα από την παρουσίαση του βιβλίου «Το Δώρο» στην Θεσσαλονίκη

 

Κατερίνα Παπαποστόλου

Γεννημένη με έμφυτη την αγάπη για τα ζώα, αυτός ήταν τελικά ο μαγικός κόσμος που ήθελα να ζήσω! Που πάντα τον αποτύπωνα με λέξεις στο χαρτί! Και σε όλες τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις! Δασκάλα στα Χανιά, στην Αστυπάλαια και τα τελευταία δέκα χρόνια σε ένα χωριό του νομού Ημαθίας, Εκπαιδεύτρια πλέον σκύλων, Αρχισυντάκτρια του Περιοδικού «Κατοικίδια Εν Δράσει» και Δημιουργός του αγαπημένου μου παιδιού, της ομάδας Ζω.Ε.Σ! Ακλόνητη πάντα στο στόχο μου, «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά» κρατώ από το χέρι τα τρία σκυλιά μου που χτυπηθήκαμε όλοι μαζί με τον εφιάλτη της κακοποίησής τους και τον νικήσαμε, χαράζω πάντα νέους δρόμους και παλεύω για το χτίσιμο από την αρχή ενός νέου ζωοφιλικού κατεστημένου. Οι εικόνες της κόλασης που λέγεται «αδέσποτη ζωή στους δρόμους και τα κυνοκομεία της Ελλάδας» και τα ουρλιαχτά «μωρών» που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω όμως εκεί. Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε φορά και πάω. Παραμένω σταθερή στις εξαιρέσεις, γίνομαι η αλλαγή που θέλω σε αυτόν τον κόσμο να δω και ξέρω πως τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία τις ξεκίνησαν πάντα οι λίγοι που δε λύγισαν! Και γω ανήκω περήφανα σε αυτούς!

Όλες οι δημοσιεύσεις

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ