Η Διώνη βρέθηκε, αβοήθητη να αργοπεθαίνει, στις 6 Σεπτεμβρίου του 2011 μέσα σε μια λίμνη αίματος, μαχαιρωμένη στο λαιμό και στην ουρά, πυροβολημένη στο πόδι και χτυπημένη σε όλο της το σώμα, σε κεντρικό σημείο στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Αφού διασώθηκε από την Κατερίνα Παπαποστόλου, νοσηλεύτηκε και για την αποθεραπεία της μεταφέρθηκε σε πανσιόν φιλοξενίας σκύλων, ενώ λίγους μήνες μετά υιοθετήθηκε από την Κατερίνα και ξεκίνησε τη «δεύτερη» ζωή της. Έναν χρόνο μετά διαγνώστηκε, λόγω του τραυματισμού της, με μηδενική όραση στο ένα μάτι και τον Οκτώβριο του 2012 ξεκίνησε η διαδικασία της κοινωνικοποίησής της και της απόλυτα θετικής εκπαίδευσής της χωρίς τη χρήση της οποιασδήποτε μορφής βίας από τον εκπαιδευτή- συμπεριφοριστή σκύλων Μουμιάδη Δημοσθένη, ο οποίος και λίγα χρόνια μετά πιστοποίησε την ικανότητά της να συναντά μαθητές στα σχολεία και να τους μεταμορφώνει με τη δύναμή της. Αποτελεί την αιτία από την οποία δημιουργήθηκαν οι Ζω.Ε.Σ.(Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων, Ιδρυμάτων και Οργανισμών) και χάρη στην αξεπέραστη ευφυΐα της, αφήνει άφωνους μικρούς και μεγάλους με τις μοναδικές ικανότητές της.
Σήμερα, έχοντας συναντήσει πάνω από 90.000 μαθητές είναι 8 ετών και ζει υγιής και ευτυχισμένη μαζί με την οικογένειά της στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, ενώ ταξιδεύει συχνά σε όλη την Ελλάδα για τη μετάδοση του οράματος της ομάδας για ένα νέο μοντέλο ζωοφιλικής παιδείας που θα αλλάξει για πάντα τον κόσμο και θα αντικαταστήσει το υπάρχον ως επικίνδυνο, μη αποδοτικό και ξεπερασμένο.Τον Νοέμβριο του 2017 έσπασε τη σιωπή της και αποφάσισε να μιλήσει για την ιστορία της.Βοηθός της σε αυτό η Κατερίνα Παπαποστόλου και οι εκδόσεις Welldone που συνέβαλαν στο να εκδοθεί η πρώτη αυτοβιογραφία σκύλου στην Ελλάδα με τη δύναμη του μαγικού ρεαλισμού με τίτλο «Το Δώρο».