συνέντευξη στο Άνθρωπος και Σκύλος
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΦΙΛΟΖΩΙΑ
Αν οι περισσότεροι από εμάς συμφωνούμε πως ήρθε η ώρα το ελληνικό σχολείο να κλείσει τις πόρτες του στη συντηρητική συχνά πλευρά του και να ανοίξει τις Πύλες του στη φαντασία και στα μεγάλα όνειρα, όπου μαθητές και σκύλοι συμμετέχουν ισότιμα στην εκπαιδευτική διαδικασία, τότε η εκπαιδευτικός, εκπαιδεύτρια σκύλων και συγγραφέας Κατερίνα Παπαποστόλου είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κηρύξει την έναρξη αυτής της νέας εποχής. Μένει μόνο να ευχηθούμε σύντομη επιστροφή στα σχολεία για τους μικρούς μαθητές, όπως και σύντομο τέλος στον εφιάλτη που ζούμε λόγω της πανδημίας.
Πολυπράγμων και ακούραστη, είναι μια Δασκάλα που σίγουρα δεν μοιάζει με όλες τις άλλες. Έχοντας βάψει τα μαλλιά της μωβ, αποτέλεσμα ενός περιστατικού σχολικού εκφοβισμού σε ένα παιδί νηπιαγωγείου από τους συμμαθητές του, ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, γίνεται η φωνή όλων των ζώων και ανοίγει δρόμους εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν συχνά αδιέξοδα.
Αν οι περισσότεροι από εμάς συμφωνούμε πως ήρθε η ώρα το ελληνικό σχολείο να κλείσει τις πόρτες του στη συντηρητική συχνά πλευρά του και να ανοίξει τις Πύλες του στη φαντασία και στα μεγάλα όνειρα, όπου μαθητές και σκύλοι συμμετέχουν ισότιμα στην εκπαιδευτική διαδικασία, τότε η εκπαιδευτικός, εκπαιδεύτρια σκύλων και συγγραφέας Κατερίνα Παπαποστόλου είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κηρύξει την έναρξη αυτής της νέας εποχής. Μένει μόνο να ευχηθούμε σύντομη επιστροφή στα σχολεία για τους μικρούς μαθητές, όπως και σύντομο τέλος στον εφιάλτη που ζούμε λόγω της πανδημίας.
Πολυπράγμων και ακούραστη, είναι μια Δασκάλα που σίγουρα δεν μοιάζει με όλες τις άλλες. Έχοντας βάψει τα μαλλιά της μωβ, αποτέλεσμα ενός περιστατικού σχολικού εκφοβισμού σε ένα παιδί νηπιαγωγείου από τους συμμαθητές του, ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, γίνεται η φωνή όλων των ζώων και ανοίγει δρόμους εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν συχνά αδιέξοδα.
Μετά την απόλυτη επιτυχία του «Δώρου», του πρώτου της βιβλίου που αποτελεί την αυτοβιογραφία της Διώνης, που κακοποιήθηκε βάναυσα το 2011, και το τετράδιο εκπαιδευτικών φιλοζωικών δραστηριοτήτων «Το Δώρο της Διώνης», επιστρέφει με το τρίτο της βιβλίο, τη «Μεγάλη Επιστροφή» -επίσης από τις εκδόσεις Welldone- που σηματοδοτεί, όπως εκείνη συχνά δηλώνει, την επιστροφή όλων μας σε έναν τρόπο ζωής όπου θα υπάρχει σεβασμός στα ζώα και στο περιβάλλον.
Βρήκαμε λοιπόν ευκαιρία να της κάνουμε λίγες ερωτήσεις για τον σημαντικό αγώνα που δίνει:
Άνθρωπος και Σκύλος:
– Πόσοι εθελοντές υπάρχουν σήμερα στις Ζω.Ε.Σ. (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) και ποιες οι δράσεις σας;
«Οι Ζω.Ε.Σ δημιουργήθηκαν το 2015 επίσημα, αλλά εγώ τη δική μου πορεία ριζικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού φιλοζωικού εκπαιδευτικού συστήματος την είχα ξεκινήσει από το 2000 που μπήκα για πρώτη φορά σε σχολική τάξη ως Δασκάλα και ήρθα σε επαφή με τα εκπαιδευτικά προγράμματα που φάνταζαν μέσα μου ουράνιο τόξο στην γκρίζα καθημερινότητα του σχολείου.
Οι Ζω.Ε.Σ. γεννήθηκαν, γιατί όσα ζώα και να σώσεις, από πίσω σου θα βρεθεί εκείνος ο ένας που θα παρατήσει άλλα τόσα. Είχα ήδη κάνει τόσα πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα φιλοζωίας που ήθελα τόσο πολύ να μεταφέρω αυτή μου τη γνώση και εμπειρία και εκτός της δικής μου σχολικής τάξης. Η φιλοζωική νοοτροπία και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε αυτά τα πλάσματα έπρεπε να αλλάξει και αυτό κάνουν οι Ζω.Ε.Σ. με τους πολύτιμους εθελοντές τους όπως κάνω εγώ και οι τρεις εκπαιδευμένοι σκύλοι μου.
Πάντως νιώθω ότι βλέπω μέσα από τα μάτια τους, πολεμώ ειρηνικά με όλα μου τα μέσα για τα δικαιώματά τους και χτίζω έναν κόσμο αγάπης, όπου ζώα και άνθρωποι θα συμβιώνουν αρμονικά. Μαζί με τους 80 ενεργούς μου εθελοντές που αυξάνονται ολοένα δεν θα σταματήσουμε να γινόμαστε η φωνή όλων εκείνων που φωνή δεν έχουν.
Οι δράσεις μας επεκτείνονται χρόνια τώρα σε όλη την Ελλάδα και ο δικός μου ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει πια στο λεξιλόγιό μου! Κάθε, μα κάθε σαββατοκύριακο ταξιδεύω σε πόλεις, χωριά και νησιά, για να εκπαιδεύσω φιλοζωικά τους μαθητές των σχολείων εκεί αλλά και τους πολίτες που με τιμούν με την παρουσία τους.
Οι δράσεις μας δεν περιορίζονται μόνο μέσα σε σχολεία (τα οποία πλέον έχουν ξεπεράσει τα 560 σε όλη την Ελλάδα που έχουμε επισκεφθεί και εκπονήσει τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα) αλλά και έξω από αυτά, σε πάρα πολλές δημόσιες δράσεις, όπου μας καλούν και μας φιλοξενούν για να ακουστεί η φωνή μας ως μια πνοή ολοκληρωτικής αλλαγής στα φιλοζωικά δρώμενα».
Άνθρωπος & Σκύλος:
– Πώς έρχεστε σε συνεννόηση με τα σχολεία που επισκέπτεστε; Μέσω Υπουργείου ή μέσω των διευθυντών των σχολείων;
«Τα σχολεία στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μας καλούν, εφόσον το Υπουργείο τους έχει ενημερώσει για τα εκπαιδευτικά προγράμματα που έχει εγκρίνει για την κάθε σχολική χρονιά. Οι Ζω.Ε.Σ. αυτή τη στιγμή διαθέτουν τρία εκπαιδευτικά προγράμματα εγκεκριμένα που το καθένα καλύπτει διαφορετικές ανάγκες μαθητών και καλύπτει τη γενική και ειδική αγωγή σε πάρα πολλές περιοχές της χώρας.
Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις: Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί να θέλουν να επισκεφθούμε το σχολείο τους και οι Διευθυντές και οι γονείς να είναι αμετανόητοι στην άρνησή τους να ενημερώσουμε φιλοζωικά τους μαθητές. Έχω ξοδέψει άπλετο χρόνο να προσπαθώ να πείσω για τα αυτονόητα και νιώθω ταυτόχρονα πολύ περήφανη που το έχω καταφέρει στο μεγαλύτερο ποσοστό».
Άνθρωπος & Σκύλος:
– Ποια είναι η ανταπόκριση των παιδιών;
«Τα παιδιά στο μεγαλύτερο ποσοστό τους λατρεύουν τα ζώα και έχουν ενσυναίσθηση απέναντί τους. Σαφέστατα υπάρχουν και εκείνα που καθοδηγούμενα από γονείς και συγγενείς που τα μεγαλώνουν με παραμύθια για κακούς λύκους, τρέμουν και μόνο στη θέα από μακριά ενός σκύλου.
Δυστυχώς οι εκφράσεις “φάε το φαγητό σου, γιατί θα φωνάξω τον σκύλο να σε φάει” που αντικατέστησε την “αρκούδα” που δεν ήταν και τόσο πιστευτή, διαπαιδαγωγούν παιδιά με φοβία απέναντι στα ζώα. Και όταν φοβάσαι κάτι, δεν είσαι σε θέση να εκπαιδευτείς για το πώς θα φερθείς, ώστε να ξεπεράσεις τη φοβία σου, με αποτέλεσμα να δρας λάθος και να πέσεις σε μια ατυχή με έναν αδέσποτο (ή δεσποζόμενο) σκύλο στιγμή.
Σε γενικές γραμμές όμως τα παιδιά είναι δεκτικά στο να μάθουν τους σωστούς και ασφαλείς τρόπους επικοινωνίας ανάμεσα σε εκείνα και σε έναν σκύλο και θέλουν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους οι οποίες δυστυχώς πολλές φορές είναι τραγικές. Θα πω ψέματα, αν δεν παραδεχθώ ότι έχω πολύ συχνά ακούσει τη φράση “εμείς κυρία, πήγαμε με τον μπαμπά μου και πετάξαμε τα κουτάβια της σκύλας μας στο ποτάμι μέσα σε ένα τσουβάλι…”. Δεν στέκομαι σε αυτό, δεν τιμωρώ το παιδί που το ξεστόμισε, παίρνω μια βαθιά ανάσα, του κρατώ το χέρι και θέλω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να το περάσω με ασφάλεια και κατανόηση στην αντίπερα όχθη. Να μετατρέψω αυτή την κλωτσιά σε φιλί!»
Άνθρωπος & Σκύλος:
– Έχει σκοπό το Υπουργείο να εντάξει τη Φιλοζωία σε μάθημα;
«Έτσι θέλω να πιστεύω. Και η ελπίδα πεθαίνει όντως τελευταία! Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι αξιόλογοι που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, όπως κάνω χρόνια πολλά και εγώ. Είμαι σίγουρη όμως ότι ακόμη και αν γίνει “το θαύμα” και μπει, θα βρει αντίσταση από πολλούς συναδέλφους εκπαιδευτικούς, όπως βρίσκουν και τώρα τα εκπαιδευτικά προγράμματα φιλοζωίας, καθώς πολύ συχνά ακούμε τη φράση “δεν μπορώ να χάσω διδακτική ώρα, για να μιλάω για τα ζώα”.
Επίσης, σαφέστατα και με βρίσκει σύμφωνη να ενταχθεί το μάθημα της φιλοζωίας στα σχολεία, όμως αναρωτιέμαι το ποιος θα το κάνει και τι γνώσεις θα έχει. Γιατί αν μπει σε μορφή υλικού που θα έχει ο δάσκαλος την ευχέρεια να το “κατεβάσει” και να το χρησιμοποιήσει, θα μπει και αυτό στο συρτάρι των αζήτητων.
Αν από την άλλη γραφούν βιβλία φιλοζωίας για τα σχολεία, ποιος θα τα γράψει και από πού θα προέρχονται οι γνώσεις του; Και με τι κριτήρια και προσόντα θα επιλεχθεί ο κατάλληλος για αυτό; Δεν αρκεί -για παράδειγμα- να είναι ένας εκπαιδευτής σκύλων ο οποίος δεν έχει καμία γνώση πάνω στον τρόπο διεξαγωγής του εκπαιδευτικού συστήματος ενώ δεν έχει και γνώσεις διαπολιτισμικής εκπαίδευσης ή γνώσεις ειδικής αγωγής, καθώς όπως ξέρετε τα ελληνικά σχολεία χρόνια τώρα φιλοξενούν στην αγκαλιά τους παιδιά διαφορετικής λειτουργικότητας το καθένα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πολλές φορές εμείς οι φιλόζωοι ζητάμε ή για να το πω καλύτερα “απαιτούμε” πράγματα χωρίς να έχουμε κατά νου ένα ασφαλές και πολύ σωστά δομημένο σχέδιο δράσης».
Άνθρωπος & Σκύλος:
– Πες μας λίγα λόγια για την ιστορία των τριών σκυλιών σου.
«Η Διώνη, ο Άξελ και ο Πόθος είναι οι φωτεινοί μου φάροι στον αγώνα μου για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ζώων που έχω ξεκινήσει από παιδί! Και είναι και η θετική ενέργεια της καθημερινότητάς μου, εκείνες οι αγκαλιές που θα μπω σε κάθε χαρά και λύπη μου και θα νιώσω πως θα με κατανοήσουν και θα με αποδεχτούν με κάθε προτέρημα και κάθε ελάττωμά μου. Τρία πλάσματα που επέστρεψαν από την κόλαση του δρόμου, που κάποιος κάποτε μαχαίρωσε, πυροβόλησε, ξυλοκόπησε, αλυσόδεσε, αποπειράθηκε να δολοφονήσει με φόλα, έκλεισε σε σακούλα σκουπιδιών και πέταξε, τρία πλάσματα τόσο εύθραυστα και τόσο δυναμικά συνάμα που έδωσαν έναν αγώνα ζωής για να ξεχάσουν τους εφιάλτες τους και να συντονιστούν σε μια υψηλή συχνότητα ευτυχίας.
Νιώθω τόσο τυχερή που με επέλεξαν να είμαι εγώ εκείνη που τους χάρισε αυτή τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και στην αγάπη. Είναι σήμερα πολύτιμοι μου συνεργάτες, εγκεκριμένοι από το Υπουργείο Παιδείας για όλα τα σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής, ενώ η Διώνη είναι πιστοποιημένη και από το IFZ ως σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης και διαδραστικής εγρήγορσης.
Είναι τρεις σκύλοι που λατρεύουν να βρίσκονται με ανθρώπους, παιδιά και ενήλικες, που φορούν το σήμα της ομάδας Ζω.Ε.Σ., κάνοντάς μας περήφανους όλους, ενώ ταυτόχρονα, όταν γυρίζουμε στο σπίτι και γίνονται τα πιο λατρεμένα κουτάβια!»
Άνθρωπος & Σκύλος:
– Λίγα λόγια για το νέο σου βιβλίο;
«Δεν σας κρύβω πως η Μεγάλη Επιστροφή γράφτηκε μέσα μου πριν από το Δώρο. Πάντα ήθελα να γράψω την ιστορία της Διώνης που μοιάζει τόσο πολύ με πολλές άλλες ιστορίες παρατημένων στη μοίρα τους πλασμάτων. Ίσως διαφέρει στην εξέλιξή της, καθώς η Διώνη με συνάντησε και αναστήσαμε η μία την άλλη για να μπορούμε να λέμε σήμερα ότι γίναμε τελικά σχεδόν ό,τι ονειρευόμασταν. Και χρησιμοποιώ τη λέξη “σχεδόν” καθώς ποτέ δεν σταματάμε να οραματιζόμαστε και να βαδίζουμε σε νέους δρόμους.
Δεν ξέρω αν τα τόσα ζώα που έχω μέχρι σήμερα διασώσει αρκούν για να λέω πως έχω βάλει ένα λιθαράκι και εγώ στον κόσμο της φιλοζωίας, ξέρω όμως καλά πως έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να κάνω τη ζωή τους να μοιάζει σαν το πιο όμορφο αληθινό παραμύθι, όπως ακριβώς τους αξίζει.
Το βιβλίο αυτό ήταν για μένα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι που με άλλαξε ως άνθρωπο, άλλαξε την αντίληψή μου για τον κόσμο, αλλά και ήταν ένας καθρέφτης των μέχρι τότε ανθρώπινων σχέσεών μου. Όπου άλλοι έφυγαν, άλλοι ήρθαν και άλλοι παρέμειναν βράχοι σιγουριάς δίπλα μας. Είναι ένα βιβλίο γνώσης και πληροφορίας και έμαθα τόσα πολλά σε όλη τη διάρκεια της συγγραφής του. Μαζί με την πολυτάλαντη Λιάνα Δενεζάκη επιστρέψαμε, όπως άλλωστε το είχαμε υποσχεθεί και γεμίσαμε με χρώματα το γκρίζο και αφιλόξενο για τα ζώα παλάτι. Τολμώ να πω πως είναι πολύ καλύτερο από όσο το φανταζόμουν και ένα βιβλίο που πολλοί θα ονόμαζαν “άπιαστο όνειρο”, εγώ και οι συνεργάτες μου το κάναμε πραγματικότητα και αυτό χάρη για άλλη μια φορά στον εκδότη του, τον Βασίλη Γουλιέλμο που δεν σταματά να στηρίζει το μεγάλο μου όραμα της ριζικής αλλαγής του κόσμου!
“Η Μεγάλη Επιστροφή στο Βασίλειο των Ακηδεμόνευτων Ζώων” είναι ένα ταξίδι σε άλλες εποχές. Ένα βιβλίο με δύο εξώφυλλα, με δύο όψεις, όπως έχει και η ίδια η ζωή! Το ανοίγεις από τη μια πλευρά και βυθίζεσαι στις εικόνες και στα συναισθήματα που σου γεννούν οι λέξεις, ακούγοντας τη μαγική μουσική της μεγάλης εκείνης νύχτας που αποφάσισε να επιστρέψει η Διώνη στο Παλάτι. Το ανοίγεις από την άλλη και μπαίνεις στο Βασίλειο των Ακηδεμόνευτων Ζώων και βυθίζεσαι στα παραμυθένια χρώματα ακούγοντας τα μελωδικότερα τραγούδια τα οποία δένουν τόσο αρμονικά με όλα μέσα στο βιβλίο.
Κάποιος που θα διαβάσει αυτό το βιβλίο, μόλις τελειώσει και την τελευταία λέξη στην τελευταία του σελίδα, γίνεται με πολύ λίγα λόγια απόλυτα υπεύθυνος κηδεμόνας ζώου αλλά και ευσυνείδητος πολίτης που σέβεται το περιβάλλον! Μαθαίνει για τη δύναμη της συγχώρεσης, αρετή ενός σκύλου, αλλά αποκτά την αρετή της ενσυναίσθησης, καθώς συνεχώς μπαίνει στη θέση του άλλου.
Το βιβλίο διαπραγματεύεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο την παράνομη εκτροφή που αποτελεί για μένα τη μεγαλύτερη πληγή της φιλοζωίας και την πιο σημαντική αιτία της αύξησης του αδέσποτου πληθυσμού. Αλλά το πιο σημαντικό θεωρώ πως μένει με την αίσθηση ότι όλα όσα θέλεις μπορείς να τα πετύχεις, όταν δεν σταματάς να αγωνίζεσαι και να κυνηγάς τα μεγάλα σου όνειρα με παντοτινό στόχο το να γίνεις όχι καλύτερος από τους άλλους, μα καλύτερος από τη χθεσινή εκδοχή του εαυτού σου!»
H Κατερίνα Παπαποστόλου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ κατά τη διάρκεια των σπουδών της φοίτησε σε πολλά καλλιτεχνικά και θεατρικά εργαστήρια, κάνοντας παράλληλα και πολλά σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού στην εκπαίδευση αλλά και αρκετά περιβαλλοντικά.
Έχει συμμετάσχει σε πανεπιστημιακά προγράμματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, ενώ στα Χανιά φοίτησε σε ιδιωτική σχολή Καλών Τεχνών και πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις κατασκευής μαριονεττών και κούκλων Θεάτρου, αλλά και ξεκίνησε και τα πρώτα εκπαιδευτικά περιβαλλοντικά προγράμματα στην τάξη της σχετικά με τη φιλοζωία τα οποία και συνεχίζει κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα, έχοντας καταφέρει μάλιστα να εκπονήσει εκπαιδευτικό πρόγραμμα με σχεδόν καθημερινή παρουσία σκύλου στην τάξη αλλά και να συγγράψει και να σκηνοθετήσει παιδική θεατρική παράσταση όπου ο βασικός πρωταγωνιστής ήταν ένας σκύλος!
Από το 2008 και μέχρι σήμερα εργάζεται ως δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Πλατάνου-Πρασινάδας του νομού Ημαθίας. Έχει κάνει μεταπτυχιακό στη «Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων» και έχει εξειδικευτεί στην Ειδική Αγωγή. Έχει πλήρη γνώση ηλεκτρονικών υπολογιστών και γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ισπανικά, ενώ έκανε για 14 χρόνια πιάνο στο Μακεδονικό Ωδείο.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεατρολογίας και δράματος στην εκπαίδευση και αναρίθμητα άλλα που αφορούν την τέχνη της δημιουργίας και την κατασκευή χειροποίητων χρηστικών και μη αντικειμένων. Γνωρίζει την τέχνη της κεραμικής και διάφορες τεχνικές ζωγραφικής.
Τον Ιανουάριο του 2015 ίδρυσε την εθελοντική ομάδα ζωοφιλικών ενημερώσεων σε σχολεία, ιδρύματα και οργανισμούς τις «Ζω.Ε.Σ.», που έχουν βραβευτεί για τρεις συνεχόμενες χρονιές, στο Φεστιβάλ Εθελοντισμού “Voluntary Action”, ενώ έχει μιλήσει σε πάνω 300.000 παιδιά, προσπαθώντας να τους εμφυσήσει αισθήματα ζωοφιλίας αλλά και σεβασμού όλων των έμψυχων όντων του πλανήτη.
Ζει σήμερα στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας έχοντας κοντά της τους τρεις σκύλους της, όλους κακοποιημένους βάναυσα από ανθρώπινα χέρια και εκπαιδευμένους σήμερα, ώστε να την ακολουθούν στις ζωοφιλικές ενημερώσεις αλλά και προσπαθώντας να στηρίξει και πολλά άλλα που τα φροντίζει καθημερινά στο δρόμο.
Αρθρογραφεί σε πολλά ηλεκτρονικά site, ενώ διατηρεί μόνιμες στήλες στο περιοδικό «Κατοικίδια εν Δράσει».
Το Μάιο του 2015 αποφοίτησε ως εκπαιδεύτρια σκύλων από την Ακαδημία Εκπαιδευτών Σκύλών του Μουμιάδη Δημοσθένη «Kynagon Dog Trainers Academy». Έχοντας ως επιστημονικούς συνεργάτες πολύ αξιόλογους ανθρώπους από το χώρο της εκπαίδευσης και της συμπεριφοράς του σκύλου, διοργανώνει σεμινάρια σε όλη την Ελλάδα για τους εθελοντές της, ενώ συμμετέχει ως ομιλήτρια σε ημερίδες και επιστημονικά συνέδρια.
Έχει κάνει σεμινάρια στην Συμβουλευτική Ψυχολογία, στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και στη Σχολική Ψυχολογία, ενώ τον Οκτώβριο του 2017 ξεκίνησε σπουδές ζωοθεραπείας στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ζωοθεραπείας της Λυών στη Γαλλία, τις οποίες και τελειώνει σε λίγους μήνες.
Το βιβλίο «Η Μεγάλη Επιστροφή» από τις εκδόσεις Welldone είναι το δεύτερό της βιβλίο.
Κατερίνα Παπαποστόλου
Γεννημένη με έμφυτη την αγάπη για τα ζώα, αυτός ήταν τελικά ο μαγικός κόσμος που ήθελα να ζήσω! Που πάντα τον αποτύπωνα με λέξεις στο χαρτί! Και σε όλες τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις! Δασκάλα στα Χανιά, στην Αστυπάλαια και τα τελευταία δέκα χρόνια σε ένα χωριό του νομού Ημαθίας, Εκπαιδεύτρια πλέον σκύλων, Αρχισυντάκτρια του Περιοδικού «Κατοικίδια Εν Δράσει» και Δημιουργός του αγαπημένου μου παιδιού, της ομάδας Ζω.Ε.Σ! Ακλόνητη πάντα στο στόχο μου, «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά» κρατώ από το χέρι τα τρία σκυλιά μου που χτυπηθήκαμε όλοι μαζί με τον εφιάλτη της κακοποίησής τους και τον νικήσαμε, χαράζω πάντα νέους δρόμους και παλεύω για το χτίσιμο από την αρχή ενός νέου ζωοφιλικού κατεστημένου. Οι εικόνες της κόλασης που λέγεται «αδέσποτη ζωή στους δρόμους και τα κυνοκομεία της Ελλάδας» και τα ουρλιαχτά «μωρών» που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω όμως εκεί. Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε φορά και πάω. Παραμένω σταθερή στις εξαιρέσεις, γίνομαι η αλλαγή που θέλω σε αυτόν τον κόσμο να δω και ξέρω πως τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία τις ξεκίνησαν πάντα οι λίγοι που δε λύγισαν! Και γω ανήκω περήφανα σε αυτούς!
Όλες οι δημοσιεύσεις
