γράφει η Λιάνα Δενεζάκη, εικονογράφος & συγγραφέας
Η μία μετά την άλλη οι χώρες παίρνουν δραστικά μέτρα στην προσπάθειά τους να εμποδίσουν την εξάπλωση του κορονοϊού. Μέρα με τη μέρα κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στα σπίτια μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία. Η αύξηση των κρουσμάτων ραγδαία, ολόκληρες ήπειροι σε καραντίνα. Κι όσο εμείς μένουμε μέσα και μετράμε απώλειες, ο πλανήτης αρχίζει και πάλι να ζει.
Η ατμόσφαιρα καθαρίζει. Δελφίνια και κύκνοι κολυμπούν εκεί όπου πριν λίγο καιρό δεν τολμούσαν, εξαιτίας του τουρισμού και της μόλυνσης. Αγριογούρουνα βγαίνουν βόλτα με τα μικρά τους στο κέντρο της Ρώμης και παπάκια γεμίζουν τις λίμνες.
Ο πλανήτης είναι ολοφάνερο ότι δε χρειάζεται το είδος μας, εμείς τον χρειαζόμαστε.
Το σύνθημα «ΣΩΣΤΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ!» δεν ήταν ποτέ σωστό. Είναι η δική μας ζωή που θέλουμε να εξασφαλίσουμε. Ο πλανήτης δεν μας χρειάζεται, το αντίθετο. Γι’ αυτόν είμαστε ένας ιός. Ένας ιός επιθετικός που έρχεται σαν εισβολέας για να καταστρέψει το ανοσοποιητικό του σύστημα και την ισορροπία του. Που του προκαλεί δύσπνοια. Ακριβώς, δηλαδή ότι κάνει ο κορωνοϊός σε μας. Τι ειρωνία! Εμείς αρρωσταίνουμε κι η φύση γιατρεύεται. Πόσο πιο όμορφο θα ήταν όταν θα βγούμε από όλο αυτό και βρεθεί, τελικά, το φάρμακο ή το εμβόλιο για την καταπολέμησή του να απλώναμε το χέρι ο ένας στον άλλον κι όλοι μαζί να παίρναμε μια μεγάλη απόφαση.
Να συνεχίσουμε να #Μένουμε_σπίτι. Σε αυτό το μεγάλο σπίτι που λέγεται ΓΗ και μας φιλοξενεί αιώνες τώρα. Με σεβασμό. Με αγάπη. Με σοφία και σύνεση.
